րցախի հյուսիսային ուղղությամբ տեղակայված զորամասում են ծառայում սերժանտ Արո Գասպարյանը, Մերուժան Ավետիսյանը, Արտյոմ Գյուլինյանն ու Կարեն Բադալյանը։
Սերժանտ Գասպարյանը Արցախից է՝ Ասկերանից։
Նշում է՝ շուտ-շուտ չի տուն գնում ու կարոտում է ընտանիքի բոլոր անդամներին։
Զինվոր որդին ընտանիքի անդամներին մաղթում է երջանկություն ու, ամենակարևորը, համբերություն։
Մերուժան Ավետիսյանը Երևանից է։ Մեկ ու կես տարի է, ինչ ծառայում է։ Կարոտել է բոլորին։
Գյուլինյան Արտյոմը Շամշադինից է։ Նա էլ արդեն մեկ տաւոց ավելի է, ինչ պաշտպանում է հայրենիքի սահմանները։
Ինչպես ծառայակից մյուս ընկերները՝ Արտյոմը, նույնպես, ընտանիքի անդամներին մաղթում է համբերություն։
Կարեն Բադալյանն էլ Վարդենիկ քաղաքից է։ Բոլորին կարոտել է, մաղթում է համբերություն։
«Համբերություն, էթալու ենք տուն էլի մի օր բոլորս»,-ասում է նա։
«Եթե մարդ աչքերով նայում է վախին, դա արդեն մարդու մեջ լիքը բան է փոխում»,-ի պատասխան իմ հարցին՝ ի՞նչ-որ բան փոխվել է իրենց կյանքում այս ընթացքում, պատասխանում է սերժանտ Գասպարյանը։
Տղաներին ոգևորել է Հայաստանում տեղի ունեցող վերջին իրադարձությունները։
«Այն դուխը, որ տրվել է դրսից, Նիկոլ Փաշինյանը, որ կարողացել են արդարությունը դնեն երկրում, դա էլ է մեծ ոգևորություն մեզ համար»,-ասում է Գասպարյանը։
Ծառայությունից խուսափող տղաներին կոչ են անում գալ ու ծառայել։
«Թող գան, իսկական իմանան՝ կյանքը որտեղից է սկսվում»։
