Ռաֆայել Մկրտիչ Բաղդասարյան (մականունը՝ Սվո Ռաֆ, Սվո Ռաֆ երևանցի[1], փետրվարի 10, 1930, Երևան – հունիսի 23, 1993, Մոսկվա), համամիութենական քրեական հեղինակություն։ Օրենքով գող, ԽՍՀՄ-ի քրեական հանցավոր միջավայրի առաջնորդ։
Խորհրդային հանցավոր աշխարհի առաջին ամենալգենդար, ամենահայտնի և ամենաիմաստուն՝ «կնքահայրը»։ ԽՍՀՄ-ի և հետխորհրդային պետությունների հանցավոր աշխարհի ամենահզոր դեմքը։ Նա ուներ միջազգային մեծ հեղինակություն։
Ուղղիչ աշխատանքային գաղութներում Սվո Ռաֆը միշտ խախտել է ռեժիմը, հրաժարվել աշխատանքից, հարձակում է գործել
պաշտոնական անձանց վրա, ինչպես նաև անհաջող փորձել արել կալանավայրից փախչելու: Նրա հետ հատկապես չեն սիրել գործ ունենալ քննիչները: Սվո Ռաֆն իր ամբողջ կյանքի ընթացքում երբեք ցուցմունք չի գրել,
չի ստորագրել ոչ մի արձանագրություն, այսինքն՝ պահպանել է իրական «օրենքով գողի» վարվելաձևը: Նրա կամային հատկանիշներն
էր հենց գլխավոր մեկը, որ դեռևս անչափահաս տարիքում արժանացավ «օրենքով գողի» տիտղոսին: Սվո Ռաֆը չէր ծխում, չէր խմում, չէր հայհոյում, թմրանյութեր չէր օգտագործում:
Եվ նույնիսկ շատ հաճախ կրկնում էր, որ ով «սրսկվում է», ուրեմն՝ «գող» չէ, քանի որ նույնիսկ հավատարիմ ընկերը դեղի ազդեցության կամ դրա բացակայության դեպքում կարող էր
հեշտությամբ մատնել: Այդպես եղավ նաև իր դեպքում: Ի դեպ, Խորհրդային միության «օրենքով գողերը» ամբողջությամբ տարբերվում են ներկայիս
«գողերից», քանի որ նրանք ավանդապահ էին և նվիրված իրենց օրենքներին: Այսինքն, եթե «գլխներին դրեցին թագը», ամեն ժամ, ամեն վայրկյան պետք է արժանի լինեն այդ կոչմանը: Սվո Ռաֆն այդ ավանդապահներից մեկն էր, ով ազատազրկվել է «Լեֆորտովյան», «Բուտիրկա», «Մատրոսկայա տիշինա», «Կոլիմայի» «զոնաներում»,
«Կիրովի վաննաներում», միջինասիական վիրապներում, որտեղ կյանքի գերագույն լարում էր պահանջվում՝ ֆիզիկական գոյությունը պահպանելու համար: Միջինասիական բանտերից հետո անազատությունը անցկացրել է Ուզբեկստանի Բուխարա քաղաքից 40 կմ հեռավորության վրա գտնվող անապատում
: «Կարաուլ բազար» կոչվող այդ զնդանը 1 մետր տրամագծով և 10 մետր խորությամբ մի վիհ է, որտեղ 1973 թվականին պահվեց Ռաֆայել Բաղդասարյանը:
Սնունդը և ջուրը նետում էին վերևից, իսկ դատապարտյալը պետք է հասցներ որսալ դրանք: Այնտեղ նաև կարիճներ ու օձեր էին վխտում, սակայն Սվո Ռաֆը չի սիրել այդ մասին խոսել:
Այժմ այն մասին, թե ինչպես է նա հետագայում դառնում
ԽՍՀՄ գաղութների «նայողը» և մնում առանձնահատուկ կահավորված խցում: 1992-1993 թվականներին Ռուսաստանում վայրագ սպանությունների ժամանակաշրջան էր: Երկար ժամանակ Ռուսաստանի մայրաքաղաքում նման դաժան ժամանակաշրջան չէր եղել:
Rafael Mkrtich Baghdasaryan (nicknamed Svo Raf, Svo Raf Yerevan [1], February 10, 1930, Yerevan – June 23, 1993, Moscow), all-Union criminal authority. Thief in law, leader of the criminal criminal environment of the USSR. The first legendary, the most famous and the wisest – the “godfather” of the Soviet criminal world. The most powerful figure in the criminal world of the
USSR and the post-Soviet states. He had a great international reputation. In correctional labor communities, Svo Raf has always violated the regime, resigned, assaulted officials, and tried unsuccessfully to flee prison. Investigators did not particularly like him. Svo Raf has
never written a testimony in his entire life, has not signed any protocol, that is, has maintained the true “thief in law” behavior. His voluntary attributes were the main one that still earned him the title of “thief in law” at a young age. Svo Raf did not smoke, drink or curse, did not use drugs. And it was very often repeated that anyone who was “injected” was not a “thief”, as even
