Անչափահասներին խստիվ արգելվում է դիտել.. Իրական պատմություն. «Իմ քրոջ հետ արեցի դա ու գաղտնի նկարահանեցի․․․» (չափահասների համար)Տեսանյութ, որ իրար խառնեց ողջ համացանցը

Այն ժամանակ ես ուսանող էի։ Ուսանողական բուռն կյանքը, նոր ծանոթություններն ու ամենատարբեր մարդկանց հետ շփումներն ինձ անչափ դուր էին գալիս։

Դասերից հետո միշտ մնում էինք լսարանում և մինչև ուշ երեկո զրուցում ամենատարբեր թեմաների շուրջ. արվեստի բուհերում այդ հնարավորությունը կա։ Խոսում էինք արվեստից, մարդկային հարաբերություններից… ավանդական երիտասարդական թեմաներ։

Երբ հերթական անգամ հավաքված էինք լսարանում, համակուրսեցիներիցս մեկը խորամանկ հայացքով տոպրակից մի շիշ հանեց։ Մուգ կարմիր, սևին տվող հեղուկ էր։ Փակեցինք լսարանի դուռը և շարունակեցինք զրույցը՝ սուրճի փոխարեն արդեն վայելելով Գուգոյի պապիկի պատրաստած տնական գինին։ Խոսակցությունը թեժանում էր, մեր այտերը` կարմրում։

Չեմ հիշում, թե ինչպես, բայց մենք սկսեցինք խոսել գեյերի մասին։ Կարծիքները, ինչպես հաճախ է լինում, հակասական էին։ Ես սկսեցի կատաղի վիճաբանություն սկսեցի կուրսեցիներիցս մեկի ընկերոջ հետ, ով ասում էր, որ գեյերը մարդ չեն, նրանց բոլորին պետք է հավաքել մեկ վայրում, վրաները բենզին լցնել ու վառել, իսկ լեսբիների հետ կարելի է սեքս ունենալ, ավելի ճիշտ՝ սկզբում պետք է նայել, թե ինչպես են նրանք սեքսով զբաղվում, իսկ հետո միանալ զվարճանքին…

Այդ արտահայտություններից հետո ինձ հազիվ էին պահում, որ ես նրա աչքերը չհանեի։ Իսկ հետո արդեն նրան էին պահում, երբ ես ասացի, թե ապացուցված փաստ է, որ հոմոֆոբները հիմնականում թաքնված գեյեր են… Խոսակցությունն անցնում էր բարձր տոնով, և ես, կարելի է ասել, արդեն խեղճացրել էի այդ երիտասարդին, ու թվում էր, թե նա շուտով նույնիսկ կհավատա իմ վարկածին…

Ես դուրս եկա լսարանից ու քայլում էի դեպի «հանգստի սենյակ» ։ Անունս լսելով՝ շրջվեցի ու տեսա իմ համակուրսեցիներից մեկին։ Նրան հեշտ էր չնկատելը. մեր կուրսի «մոխրագույն մուկիկն» էր։ Ես մի քանի անգամ փորձել էի նրա հետ խոսել, շփման եզրեր գտնել, բայց նա շատ մեկուսացած էր, չնայած խելացի ու յուրահատուկ անձնավորություն էր։ Նա հասավ ինձ ու դողացող ձայնով ասաց, որ հետս խոսելու բան ունի։ Ես նայում էի նրան, բայց նա չէր կարողանում խոսել։ Մի փոքր լռելուց հետո ասաց.

-Դու իսկապե՞ս այդպես ես մտածում։

Առաջին վայրկյանին չհասկացա, թե ինչ նկատի ունի, բայց մի քիչ ուղեղս լարելուց հետո պարզ դարձավ։ Այո՛, ես իսկապես այդպես էի մտածում… ես կարծում եմ, որ պետք չէ «մտնել» ուրիշների անկողինը։ Ես ունեմ շատ ընկերներ և պարզապես գեյ ծանոթներ և ոչ մի հանցանք չեմ տեսնում միասեռական հարաբերությունների մեջ։ Ես տեսել եմ՝ ինչպես են իրար վերաբերվում զույգերը։ Իսկական գեյ-ընտանիքների եմ ծանոթ։

Ու երբ կուրսեցիս ասաց, որ ինձ «բան» ունի ասելու, ես մի պահ քարացա, քանի որ պարզ էր, որ շարունակվելու էր գեյերի թեման, սակայն հետո հիշեցի այն դեպքը, երբ ինձ մի աղջիկ ընկերության առաջարկություն էր արել։ Նրա լռությունն ինձ ավելի էր համոզում, որ նա ճիշտ խոսքեր է փնտրում իր սերն արտահայտելու համար։

5STOPPED
Վերջապես խոսեց.
-Ես քեզ պիտի ասեմ մի բան, ինչի մասին երբեք ու ոչ ոքի չեմ ասել։
Արդեն վեց տարի է, որ ինձ հանգիստ չի տալիս իրականությունը։ Ես
նույնիսկ ինքնասպանության փորձեր եմ արել, քանի որ իրականությունն
անարդար է ու սխալ։

Նա նորից սկսեց արտասվել ու չէր կարողանում խոսել, իսկ ես արդեն հետաքրքրությունից այրվում էի։
-Բայց խոստացիր, որ ոչ ոք չի իմանա այն, ինչ ես քեզ պիտի ասեմ։
-Ազնիվ խոսք… (ազնիվ խոսքս երդման հավասար է) ։
-Քույրս լեսբուհի է։

Կարծես մի ծանր քար ընկավ սրտիցս. ինչեր ասես, որ չէի հասցրել անցկացնել մտքովս։ Խոսում էր ագահորեն. վեց տարի լռել ու իր մեջ այդքան հոգեկան բեռ էր կուտակել։
Նրա քույրն այժմ ապրում է Փարիզում։ Երբ մեկնում էր Հայաստանից, խենթի պես սիրահարված էր մի երիտասարդի… անհույս։ ԿուրսեցիսԱննան, նույնիսկ պատմում էր, թե ինչպես էր գիշերներն արթնանում քրոջ հեկեկոցներից։ Հետո, երբ 21 տարեկան էր, երեք ամսով գնաց Փարիզ բարեկամներից մեկին հյուր ու… չվերադարձավ…

Իրականություն

-Իրականությունն իմացա պատահաբար… Դա ինձ համար իսկական հարված էր: Չէի կարող խոսել որևէ մեկի հետ։ Գիտեի, որ եթե ծնողներս իմանան, երես կթեքեն իրենց «հիվանդ» աղջկանից։ Իսկ ես չէի կարող թույլ տալ, որ նման բան տեղի ունենար, ավելին՝ ես կարծում էի, որ դեռ ուշ չէ, ու նա դեռ կբուժվի։ Երևի պարզապես մոռացել է, թե ինչպես էր սիրում այն տղային։ Ես որոշեցի նրան հիշեցնել այդ մասին։ Բացեցի այն տուփը, որտեղ քույրս պահում էր այդ տղայի նկարները և ուղարկեցի նրան` որպես հիշեցում։ Ամեն գիշեր աղոթում էի, որ քույրս ու նրա զուգընկերուհին բաժանվեն։

Սկսեցի ուսումնասիրել հոմոսեքսուալիզմի մասին նյութեր և նրան ուղարկել ձեռքբերովի հոմոսեքսուալիզմի մասին հոդվածներ։ Այնտեղ գրված էր, որ ձեռքբերովի հոմոսեքսուալիզմը հաճախ հոգեկան խեղումների հետևանք է։ Այսինքն՝ անպատասխան սերն այնքան ուժեղ տրավմա է եղել նրա համար, որ որոշել է լեսբուհի դառնալ։

Ես նրան մեղադրում էի, սկանդալներ սարքում։ Նա արդեն չէր ուզում ինձ հետ խոսել և իմ հերթական սկանդալներից մեկի ընթացքում սկսեց լալ ու ասաց, որ ես իրեն չեմ սիրում, քանի որ ինքը երջանիկ է, իսկ ես նրա համար ուրախ չեմ։ Նա ասում էր, որ լեսբի լինելը կանխամտածված որոշում չի եղել, պարզապես ինքը զգացել է, որ սիրում է այդ աղջկան։

Սերը սեռ չի հարցնումԴերասանի վարպետությունն ինձ միշտ էլ լավ է տրվել… Ես սկսեցի ձևացնել, թե համակերպվել եմ այդ մտքի հետ։ Քույրս հանդարտվեց. նույնիսկ սկսեց ինձ պատմել իրենց առօրյայի, վեճերի մասին: Ես վերջապես կարողացա պատկերացնել, թե ինչով ու ինչպես է ապրում քույրս։
Ժամանակի ընթացքում սկսեցի հասկանալ, որ այնքան էլ

Այս բառերն արտաբերելուց հետո նա նայում էր ինձ, իսկ ես փորձում էի մարսել այն տեղեկությունը, որ վերջին տասնհինգ րոպեի ընթացքում լուռ լսել էի…

… Դասերից հետո խոսակցությունները շարունակվում էին, իսկ ես ու կուրսեցիս այն «արցունքոտ» օրվանից հետո անբաժան էինք դարձել։ Ամենուր միասին էինք։ Մենք միասին երկար երեկոներ ու նույնիսկ անքուն գիշերներ ենք անցկացրել, երկար զրույցներ ունեցել, ու վերջիվերջո նա հասել է նրան, որ իսկապես հարգանքով է մոտենում իր քրոջ ընտրությանն ու իսկապես ուրախ է, որ իր քույրը սիրում է և սիրված է։ Եվ ամենակարևորը` դրա համար պետք չէ բարդույթավորվել:

Բավական ժամանակ է անցել։ «Մուկիկս» ինքնավստահ, գեղեցիկ երիտասարդ կին է։ Նա ընկեր ունի, որը նրան սիրում է գժի պես ու ծանոթ է նրա քրոջ հետ։ Նրանք շատ լավ հարաբերությունների մեջ են։ Աննան նույնիսկ իր քրոջ ընկերուհու հետ է ծանոթացել, ում կատակով ասում է «փեսա» . նա ոչ միայն համակերպվել է, այլև ընդունել է քրոջ որոշումը։

I was a student at the time. I enjoyed my busy student life, new acquaintances and contacts with different people.

After classes, we always stayed in the classroom and talked about various topics until late at night. There is that opportunity in art universities. We were talking about art, human relationships … traditional youth topics.

When we were in the classroom once again, one of my classmates pulled a bottle out of the bag with a cunning glance. It was a dark red, black liquid. We closed the door of the auditorium and continued our conversation, enjoying the home-made Gugo grandfather’s wine instead of coffee. The conversation was getting hot, our cheeks were red.

I don’t remember how, but we started talking about gay. Opinions, as is often the case, were contradictory. I started a heated argument with a fellow student who said that gays are not human, they all need to be gathered in one place, tents filled and burned, and sex with lesbians can be had, or better to look at first. how are they having sex and then having fun …