Արամ Ասատրյանը ծնվել է Վաղարշապատում, Արևմտյան Հայաստանից տեղափոխված փախստականների ընտանիքում։ Մանուկ հասակից սկսել է զբաղվել երաժշտությամբ, սակայն հայտնի է դարձել 1980-ական թվականների կեսերից։ 1985 թվականին Լևոն Աբրահամյանի,
Խաչիկ Սահակյանի, Սուրեն Գասպարյանի և Սիմոն Սիսոյանի հետ միասին ստեղծել է սեփական խումբը։ Հայրենասիրական և սիրային երգերով ելույթներ էր ունենում Արցախյան պատերազմի մասնակիցների համար։
Ելույթներով հանդես էր գալիս Ասիայում, Եվրոպայում, Ռուսաստանում, ԱՄՆ-ում և արաբական երկրներում։ Ավելի քան 500 երգերի հեղինակ է։
2003 թվականին ՀՀ Մշակույթի նախարարությունը Արամ Ասատրյանին պարգևատրել է «Գուսան» պատվավոր տիտղոսով։
Արամ Ասատրյանը վախճանվել է 2006 թվականի նոյեմբերի 7-ին սրտի կաթվածից[1]։
2013 թվականին Վաղարշապատում բացվել է Արամ Ասատրյանի թանգարանը, որտեղ ցուցադրվում են երաժշտի բոլոր մրցանակներն ու պատվոգրերը և նրան պատկանած իրեր[2][3]:
Aram Asatryan nasceu em Vagharshapat, uma família de refugiados da Armênia Ocidental. Desde a infância, ele se envolveu com música, mas se tornou popular desde meados da década de 1980. Em 1985, por Levon Abrahamyan,
Juntamente com Khachik Sahakyan, Suren Gasparyan e Simon Sisoyan, ele criou sua própria banda. Ele apresentou canções patrióticas e de amor para os participantes da guerra de Artsakh.
Ele fez discursos na Ásia, Europa, Rússia, Estados Unidos e países árabes. Ele já escreveu mais de 500 músicas.
Em 2003, o Ministé
Aram Asatryan nasceu em Vagharshapat, uma família de refugiados da Armênia Ocidental. Desde a infância, ele se envolveu com música, mas se tornou popular desde meados da década de 1980. Em 1985, por Levon Abrahamyan,
Juntamente com Khachik Sahakyan, Suren Gasparyan e Simon Sisoyan, ele criou sua própria banda. Ele apresentou canções patrióticas e de amor para os participantes da guerra de Artsakh.
