Աբովյան» քրեակատարողական հիմնարկը Հայաստանի միակ պատժավայրն է` նախատեսված կանանց եւ անչափահասների համար: Ներկայումս այստեղ կա 126 կին` 19-ից մինչեւ 77 տարեկան: Նրանցից 36-ը կալանավորներ են` բանտարկված հիմնարկի մեկուսարանում:
Մնացած 90-ը դատապարտյալներ են եւ իրենց անազատ օրերն անցկացնում են կանանց տեղամասում` «զոնայում»:
Այստեղ համակեցությամբ կողք-կողքի ապրում են սեփական երեխաներին դաժանաբար սպանած մայրն ու մանր գողության համար դատապարտվածը:
«Աբովյանի» գաղութի պետ Էդուարդ Հովհաննիսյանը, համեմատելով տղամարդ դատապարտյալների հետ իր ունեցած աշխատանքային փորձը, նշում է, որ կանանց հետ աշխատելն ավելի դժվար է. «Տղամարդու խոսքը կարող ես հիմք ընդունել: Եթե նա խոստումը չկատարեց, կհիշեցնես եւ նա, որպես տղամարդ, իրեն վատ կզգա: Կանանց մոտ այս տարբերակը չի գործում. նրանք իրենց ասածների համար պատասխան չեն տալիս: Հետո` կանայք հիշաչար են, մուռ պահող: Տղամարդու հետ կվիճես, բայց տեղում կանցնի-կգնա: Իսկ եթե կին դատապարտյալին մի թարս բան ասես, տարիներով չի մոռանա»:
Հիմնարկի պետի խոսքերով` կին դատապարտյալները շատ յուրահատուկ են նաեւ իրենց խնդիրներով. «Օրինակ` ոչ մի տղամարդ դատապարտյալ չի ասում` թողեք գնամ տուն, որ սեպտեմբերի 1-ին երեխաներիս տանեմ դպրոց: էստեղ բոլոր կանայք միայն դա են պահանջում»:
Գաղութում, այնուամենայնիվ, արձակուրդներ տրվում են: Է. Հովհաննիսյանի փոխանցմամբ` դա արվում է բացառիկ հանգամանքներից ելնելով, ասենք` դատապարտյալի հարազատի ծանր հիվանդության կամ մահվան դեպքում եւ սոցիալ-հոգեբանական վերականգնողական նպատակներով: Բոլոր դեպքերում էլ առաջին հերթին հաշվի է առնվում դատապարտյալի վարքագիծը:
Նանասի Առաքելյանն այն հազվագյուտ դատապարտյալներից է, ում հիմնարկի ղեկավարությունն ուղարկել է արձակուրդ` օրինակելի վարքի համար: Նա ունի 3 դատվածություն: Վերջինը թրաֆիկինգի հոդվածով է:
«Որ արձակուրդից եկա, բոլորը հարցնում էին` ի՞նչ ես արել էդ 7 օրվա ընթացքում, ո՞ւր ես գնացել: Ասում եմ` ու՞ր պիտի գնայի, ես կարայի՞ էրեխուս մոտից մի քայլ հեռանալ: Նստել եմ մոտը, որ կարոտս առնեմ»,- պատմում է նա:
Abovyan “penitentiary is the only sanctuary in Armenia for women and juveniles. There are currently 126 women between the ages of 19 and 77. Thirty-six of them are inmates in a prison cell.
The remaining 90 are convicts and spend their free days in the women’s zone in the “zone”.
The mother-in-law and convicted of petty theft live side by side here.
Eduard Hovhannisyan, head of the Abovyan community, compared his experience with male inmates, saying it was more difficult to work with women. “You can base a man’s word on it. If he did not keep his promise, you will remember and he will feel bad as a man. This option does not work for women. they do not answer for what they say. Then the women are vigilant, keeping a close eye. You will argue with the man, but he will go on the spot. But if you say something to a female convict, she will not forget for years. “
According to the head of the institution, female inmates are also unique in their problems. “For example, no male convict says let me go home to take my children to school on September 1. All women here only demand it. “
In the colony, however, vacations are granted. E. According to Hovhannisyan, this is done under exceptional circumstances, for example, in the case of severe illness or death of the prisoner’s relative and for socio-psychological rehabilitation purposes. In all cases, the convict’s conduct is taken into account first of all.
Nanas Arakelyan is one of the few convicts whose management sent a vacation to exemplary behavior. He has 3 convictions. The latest is an article on trafficking.
“When I came on vacation everyone was asking, ‘What have you been doing for 7 days, where have you gone? I say where would I go, could I leave my child one step away? I sat close by to miss him, ”he say
