Տարիներ առաջ, մայրաքաղաքի շրջակա շրջաններից շատ երիտասարդներ աշխատում էին մայրաքաղաքի գործարաններում: Նրանք աշխատանքի էին գնում երթուղային «ՊԱԶ» կամ «ԼԱԶ» ավտոբուսներով:
Ավարտելուց հետո ես էլ աշխատանքի էի անցել մի գործարանում: Տանից մինչև գործարան հասնելը տևում էր մոտ 1, 5 ժամ: Հազիվ էինք տեղավորվում ավտոբուսում: Եթե ազատ տեղեր էին լինում, սովորաբար, ես նախընտրում էի նստել հետնամասում:
Մի օր, երբ վերադառնում էի աշխատանքից, ավտոբուսի հետնամասում տեղ զբաղեցրի: Յուրաքանչյուր կանգառում մարդիկ ավելի շատ բարձրանում էին, քան իջնում: Մարդիկ այնքան էին սեղմվել իրար, որ հնարավորություն չունեի տեղս զիջելու հետևի դռնով բարձրացող գեղեցիկ
կազմվածքով, կարճ շրջազգեստով աղջկան, որի շղարշյա շորի տակից երևում էին նրա մարմնի բարեմասնությունները: Երբ ավտոբուսը միանգամից շարժվեց .նա հահազիվ կարողացավ ոտքերը տեղավորել, չհասցնելով որևէ տեղից բռնել: Իներցիայի տակ ընկավ ինձ վրա:
-Ընկերուհի, չեմ կարողանում տեղից վեր կենալ, -ասացի, -նստեք ծնկներիս:
Նա լուռ ու մունջ տեղավորվեց ծնկներիս: Ճիշտ է, ծնկներս ցավում էին, սակայն դիմանում էի: Ընթացքում, կամա թե ակամա, նա նստեց գիրկս:
Զգացի, որ առնանդամս լարվեց և նրան վերցնելու մեծ ցանկություն առաջացավ: Զգում էի, որ նա էլ էր գրգռված: Շալվարիս կոճակները պոկելով, դժվարությամբ գրգռված առնանդամս մի կերպ դուրս հանեցի և նրա շրջազգեստի տակի ներքնաշորը մի կողմ քաշեցի: Այդ պահին նա թեթևակի բարձրացավ և կրկին նստեց:
Լարված առնանդամս սահելով մխրճվեց նրա մեջ: «Ահ» -տնքաց նա: Շարժումներս սահմանափակ էին, բայց ինձ օգնում էին խորդուբորդ ճանապարհներն, որոնցով անցնում էր ավտոբուսը: Երբեմն նա վեր-վեր էր թռչկոտում ավտոբուսի վայրուվերումների ժամանակ: Ես երանության մեջ էի,
իսկ հախուռն ամբոխի մեջ ոչ ոք չնկատեց, թե ինչպես եմ վերցրել կնոջը: Ամենաերանելի պահին, երբ վրա հասավ սերմնաժայթքումը, նա գրկիցս վեր կացավ` հաջորդ կանգառում իջնելու համար: Լուռ հեռացավ: Այդ պահին նկատեցի որ առնանդամիս շրջանում սպիտակ շալվարս թրջվել էր, իսկ կոճակները պոկվել էին:
Տուն հասնելուն պես, մայրս նկատեց շալվարիս վրայի ցայտուն հետքերն ու հարցրեց.
-Որտե՞ղ ես կեղտոտել շալվարդ:
-Ավտոբուսում մի կին պաղպաղակ էր ուտում, թափվեց շալվարիս, -պատասխանեցի ես:
- Իսկ շալվարիդ կոճակներն ինչո՞ւ են պոկվել:
Ես ժպտացի և մտա լոգարան:
Spokesperson: Կարեն Աբրահամյան
Many years ago, many young people from the suburbs worked in the factories of the capital. They went to work on the buses “PAZ” or “LAZ”. After graduation, I had a job in a factory. It took about 1.5 hours to get to the factory. We could barely fit on the bus.
If there were vacancies, I would usually prefer to sit in the back. One day, as I was returning from work, I had a seat at the back of the bus. At each stop, people were more likely to go up than down. People were so pressed together that I could not cede my hands to the
beautiful figure with the tailgate, the girl in the short skirt, whose underwear looked like the features of her body. When the bus left at once, he was barely able to fit his feet, failing to get anywhere. It hit me inertia.
“Girlfriend, I can’t stand up,” I said, “get on my knees.”
She fell silent and dumb on my knees. True, my knees hurt, but I could. In the process, willingly or not, he sat in my arms. I felt my penis tense and a great urge to take it. I felt he was excited too. Tearing my pants off, I pulled out my hard-pressed penis and pulled the
underside of her skirt aside. At that moment he rose slightly and sat down again. My tired penis slid into her. “Ah,” he said. My movements were limited, but I was helped by the bumpy roads that the bus passed. Sometimes he jumped up on a bus landing. I was blessed,
and no one in the frenzied crowd noticed how I had taken the woman. In the most desperate moment when the ejaculation came on, he hugged me to get to the next stop. He went silent. At that moment I noticed that my penis was white and my buttons were torn.
Upon arriving home, my mother noticed the clear traces on my pants and asked:
-Where did you dirty the shawl?
“A woman on the bus was eating ice cream, she got into my pants,” I replied.
- Why are the buttons on the pants torn?
I smiled and entered the bathroom.
Spokesperson: Karen Abrahamyan
