Հոկտեմբերի 27-ը սոսկ անհատների, նշանավոր քաղաքական-պետական գործիչների, երկրի բարձրագույն պաշտոնյաների նկատմամբ իրականացված ահաբեկչություն չէր:
Այն իր հետեւանքներով դարձավ Հայոց պատմության ամենասեւ էջը, անկախության շրջանի քաղաքական ընթացքի բախտորոշ ջրբաժանը:
Երկու ամենաազդեցիկ ու ժողովրդական գործիչների՝ երկրի գործադիր եւ օրենսդիր իշխանությունների ղեկավարների սպանությամբ խաթարվեցին այն հակակշիռները, որոնք
ժողովրդավարության, առողջ քաղաքական կյանքի գրավական էին եւ արգելապատնեշ՝ բռնատիրական մենիշխանության հաստատման ճանապարհին:
Հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությունը մնալու է որպես Հայոց պատմության ամոթալի էջը, եթե նույնիսկ ինչ-որ ժամանակ անց անգամ վերացվեն կատարվածի քաղաքական հետեւանքները:
Այդ օրը Ազգային ժողովի դահլիճում գտնվող պատգամավորները սարսուռով են հիշում կատարվածը: Կրակոցներ, սթրես, անճարություն, անկարողություն:
Հարազատ ու թանկ մարդկանց կորուստի զգացումը տարիներ անց չի սպիանում:
Մանրամասները տեսանյութում՝
Շարունակությունը այստեղ – Այստեղ
October 27 was not just a terrorist act against individuals, prominent politicians and state officials.
With its aftermath it became the darkest page in Armenian history, the crucial part of the political process of independence.
The assassination of two of the most influential and popular figures – the heads of the country’s executive and legislative powers – broke the balances that pledged democracy, healthy political life, and a barrier to the establishment of dictatorial monarchy.
The October 27 crime will remain as a shameful page in Armenian history, even if the political consequences of what happened are eliminated at some point in time.
The MPs in the National Assembly hall that day remember with horror what happened. Shots, stress, malnutrition, disability.
The feeling of losing loved ones and loved ones does not disappear after many years.
Video details:
